Το πέτυχαν πολύ απλά: τσάκισαν την κύρια πρωτογενή “βαριά βιομηχανική παραγωγή” της χώρας, την οικοδομή, με τραγική υπερφορολόγηση η οποία έκανε την επένδυση στα προϊόντα αυτής της βαριάς βιομηχανίας μας, τα ακίνητα, ασύμφορη. Και έτσι η κύρια ελληνική βαριά βιομηχανία απεβίωσε. Εκ σχεδιασμού.
Η οικοδομή, με τα 150 επαγγέλματα, με τους μοναδικά παγκοσμίως εξειδικευμένους εργάτες και υπεργολάβους στο ελληνικό γεωγραφικό ανάγλυφο, με ολόκληρους μεταποιητικούς κλάδους όπως η τσιμεντοβιομηχανία και τα ηλεκτρολογικά και υδραυλικά υλικά, τριτογενείς κλάδους όπως οι αρχιτέκτονες, η μελετητές μηχανικοί, οι μεσίτες, οι συμβολαιογράφοι, οι ασανσεριτζήδες, έχασε το 90% της οικονομικής της δραστηριότητας από το 2009 ως σήμερα, μειώνοντας το ΑΕΠ κατά 13 ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες!
Οι δε αξίες των προϊόντων της οικοδομής, των οικοδομημάτων, υποχώρησαν κατά 50% περίπου, από τα 800-1.000 δις ευρώ αξία το 2009, στα 450 δις αξία το 2014. Χάσαμε δηλαδή από την ιδιωτική περιουσία των πολιτών της χώρας, περισότερο από μίαμιση φορά το ποσόν του συνολικού δημοσίου χρέους των 320 δις! Προς τί; Ποιο το ώφελος αυτής της καταστροφής αξιών; Ωφελήθηκε κανείς από αυτήν την καταστροφή;
Η οικοδομή και τα περιφερειακά αυτής επαγγέλματα, απορρόφησαν το 12% από το 23% της συνολικής εσωτερικής υποτίμησης, μέσω εξοντωτικών χαρατσιών και φόρων που ουσιαστικά τιμωρούν την επένδυση σε αυτόν τον τομέα.
Μεγάλο μέρος των εξειδικευμένων εργατοτεχνιτών της πέτρας, του μπετόν, του τούβλου, των εκσκαφών, των μονώσεων, των επιχρισμάτων, των υδραυλικών, των ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων, των δρόμων, των ηλεκτροσυγκολήσεων, των σχεδιαστών και τεχνιτών επίπλων κουζίνας και ειδών υγιεινής (μπάνιου, όχι βιολογικής καλλιέργειας), βιομηχανίες ολόκληρες με αλουμινένια κουφώματα διεθνούς ποιότητας και αξιοπιστίας, και δεκάδων άλλων κλάδων, αντιμετωπίστηκαν αλαζονικά και υπεροπτικά από τους καθεστωτικούς πολιτικούς και τους αδαείς τροϊκανούς, ως να ήσαν Ανειδίκευτοι, και τους είπαν ότι θα πρέπει να αλλάξουνε δουλειά αλλιώς θα μείνουν για πάντα άνεργοι.
