Ενα ερώτημα πολυσύνθετο, που αναμένουν αμέτρητοι συντελεστές παραγωγής: μηχανικοί, εργοδότες, εργολάβοι, τεχνίτες, που έχουν ήδη περάσει τα όριά τους, χωρίς να υπάρχουν σημάδια βελτίωσης από το 2009 μέχρι σήμερα...
Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα της alithia.gr από τη Χίο, "Δεν αποτελεί είδηση ότι η κατρακύλα της οικοδομικής δραστηριότητας από το 2009 και έπειτα δεν έχει τέλος. Ωστόσο η αλήθεια των αριθμών είναι ακόμη πιο πικρή, όπως τουλάχιστον καταγράφεται από τα στοιχεία του Τμήματος Πολεοδομίας του Δήμου Χίου, που έχει μετά τη λειτουργία του Δήμου ως ενιαίου την αποκλειστική αρμοδιότητα έκδοσης αδειών σε όλο το νησί.
Όσο κι αν πιστεύει κανείς ότι δεν υπάρχει πιο κάτω, οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι αυτό γίνεται, αφού το πρώτο εξάμηνο του 2014 σε σύγκριση με το αντίστοιχο εξάμηνο του 2013 η πτώση στην έκδοση αδειών ανέρχεται στο 36%.
Σημαντική λεπτομέρεια, σύμφωνα με τα όσα είπε στο Ράδιο ΑΛΗΘΕΙΑ, ο Διευθυντής του Τμήματος, Νίκος Ανωγιαννάκης, ότι ελάχιστες από τις άδειες που εκδίδονται αφορούν νέες οικοδομές, ενώ οι περισσότερες αφορούν επισκευές, νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων, ακόμη και περιφράξεις.
Σε απόλυτους αριθμούς μέχρι και τον Ιούνη φέτος εκδόθηκαν 61 οικοδομικές άδειες, ενώ πέρσι το πρώτο εξάμηνο εκδόθηκαν 95 και όλο το 2013, 180, δηλαδή 15 με 16 άδειες, ανά μήνα.
Στα αξιοσημείωτα των δεδομένων που παρουσίασε ο κ. Ανωγιαννάκης, ότι η όποια οικοδομική δραστηριότητα εντοπίζεται κυρίως στην περιφέρεια, σε αντίθεση με την πόλη της Χίου, όπου εκδίδεται η μειοψηφία των αδειών."
Ενδεικτική και εντελώς ανάλογη η πραγματικότητα σε όλη την επικράτεια. Αυτά που βλέπουμε για τη Χίο ισχύουν παντού σε όλες ανεξαιρέτως τις Υπηρεσίες Δόμησης. Είναι ήδη πολλές οι περιπτώσεις, όπως άλλωστε έχουμε θίξει ξανά, όπου πολλές εργασίες ανακαινίσεων μπορούν να γίνουν και χωρίς άδειες, περιπτώσεις που σήμερα είναι πάρα πολλές.
Το φορολογικό πλαίσιο δεν επιτρέπει επιχειρηματικά πλάνα, ούτε μικρά αλλά ούτε και μεγάλα.
Η πολύ αυστηρή πλέον διαδικασία ελέγχων μέσω του Ν.4030/11, ειδικά σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν προσθήκες και η αλήθεια θα πρέπει να "λάμψει", επίσης έχει δημιουργήσει ένα παροδικό αίσθημα ανασφάλειας στους "εν δυνάμει" εργοδότες. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι σχεδόν όλες οι παλιές οικοδομές έχουν και το "θεματάκι-αυθαιρετάκι" τους, το οποίο πια δεν μπορεί να αποσιωπηθεί, αλλά να δηλωθεί!
Τέλος για να μην χάνουμε και την ουσία του θέματος, έργα γίνονται όταν υπάρχουν εργοδότες και χρηματοδότηση. Οι στρόφιγγες των τραπεζών παραμένει σφραγισμένες. Οι επιχειρηματίες μας διαμαρτύρονται εντόνως για τα ποσοστά με τα οποία δανείζονται, ενώ και οι βιομηχανίες υποφέρουν από ακόμη υψηλό ενεργειακό κόστος που τις καθιστά λιγότερο ανταγωνιστικές ως προς τις Ιταλικές, Ισπανικές και Πορτογαλλικές.
Στο επίπεδο της μικροοικονομίας για την ανατροπή του παραπάνω κλίματος απαιτείται ρευστότητα και νομοθετική σταθερότητα σε οιοδήποτε νόμο σχετίζεται με τα οικοδομικά. Ας δούμε πρώτα να πραγματοποιούνται αυτά τα δύο και μετά θα μπορούμε να πάρουμε μια βαθειά ανάσα...
