Στον χορό των «κόκκινων» δανείων, επιχειρηματικών και στεγαστικών, κινείται η κυβέρνηση σε συνεργασία με τους τραπεζίτες και την τρόικα.
Τα απανωτά «πέρα – δώθε» των τραπεζιτών στο Μαξίμου, οι συνεχείς συσκέψεις του διοικητή της ΤτΕ με το ΤΧΣ και τους εκπροσώπους των τραπεζών αλλά και τα σενάρια που κυκλοφορούν, δείχνουν ότι το πρόβλημα με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια προκαλεί πανικό στην κυβέρνηση και δημιουργεί ακόμη και σενάρια εκλογών.
Το νέο σενάριο που κυκλοφόρησε χθες κάνει λόγο για τη δημιουργία μιας bad bank, μιας αποθήκης δανείων δηλαδή στα πρότυπα του ιρλανδικού μοντέλου. Σύμφωνα με αυτό σκοπός της Bad Bank είναι η εξαγορά «κόκκινων» δανείων από τις 4 συστημικές τράπεζες.
Η εξαγορά γίνεται κάτω από την αξία του δανείου και, συγκεκριμένα, σε τιμές μειωμένες κατά τον κίνδυνο επισφάλειας.
Στη συνέχεια, προχωρά σε αναδιάρθρωση, ενώ ενδέχεται και να τα διαγράψει.
Για να λειτουργήσει μία Bad Bank, θα πρέπει να υπάρχει χρηματοδότηση που θα καλύπτει το ενεργητικό της.
Κι εδώ τίθεται το μείζον ερώτημα: Ποιος θα βάλει τα λεφτά; Οι τραπεζίτες παρασκηνιακά πιέζουν να τα βάλει το ΤΧΣ, κάτι που δεν δέχεται η ΤτΕ.
Σύμφωνα με κύκλους της Τράπεζας της Ελλάδος, η δημιουργία Bad Bank εξετάστηκε και πριν από δύο χρόνια αλλά είχε απορριφθεί. Οπως τονίζεται, κάθε τράπεζα έχει σήμερα φτιάξει τις δικές της δομές ενώ κυβέρνηση και ΤτΕ προχωρούν στις απαραίτητες νομοθετικές και εποπτικές πρωτοβουλίες για να υπάρξει καλύτερος συντονισμός. Την περασμένη Παρασκευή έγινε μάλιστα workshop προκειμένου να αναζητηθούν οι καλύτερες λύσεις για τα «κόκκινα» δάνεια και κυρίως για να βρεθεί η διέξοδος εκείνη που δεν θα επιβαρύνει τον προϋπολογισμό.
Το απόγευμα του Σαββάτου η τρόικα είχε επαφές με αρμόδια στελέχη της ΤτΕ και του ΤΧΣ για το ζήτημα. Νέο ραντεβού θα υπάρξει την Τρίτη κατά τη διάρκεια σύσκεψης που θα γίνει με το κυβερνητικό Συμβούλιο Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους και τους εκπροσώπους των δανειστών. Δεν αποκλείεται, πάντως τη Δευτέρα να δημοσιευτούν στοιχεία για τα κόκκινα δάνεια καθώς και οι προθέσεις της ΤτΕ και της κυβέρνησης γενικότερα για το θέμα.
Το μοντέλο αυτό εφαρμόστηκε για τους σκοπούς της τρέχουσας κρίσης στην Ιρλανδία, μετά από συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Ωστόσο, η Ιρλανδία, επειδή δεν είχε δημοσιονομικό πρόβλημα σαν την Ελλάδα, μπόρεσε να το χρηματοδοτήσει.
Στην Ελλάδα, εφόσον λυθεί το θέμα της χρηματοδότησης, τότε η διαδικασία έχει ως εξής:
H Bad Bank θα αγοράσει «μη εξυπηρετούμενα δάνεια» από τις τράπεζες σε χαμηλότερη τιμή από την αξία του δανείου, η οποία θα πρέπει να συμφωνηθεί μεταξύ της Bad Bank και της τράπεζας που πουλάει.
Μετά την ολοκλήρωση της πώλησης, οι τράπεζες εγγράφουν στον ισολογισμό τους την εν λόγω ζημία που προκύπτει.
Το ύψος της ζημίας είναι η διαφορά της αξίας του δανείου και της πρόβλεψης που έχουν πάρει για το δάνειο αυτό, αφού συνεκτιμηθεί και η αξία της εγγύησης (ή των εγγυήσεων) που έχει το δάνειο (ακίνητο/α).
Για παράδειγμα, αν για ένα επιχειρηματικό δάνειο, ύψους 10 εκατ. ευρώ, η τράπεζα έχει εγγράψει ζημιές (πρόβλεψη) 5 εκατ. ευρώ και υπάρχει εγγύηση ακινήτου αξίας 5 εκατομμυρίων ευρώ, θα πουληθεί π.χ. στην Bad Bank 4,5 εκατ. ευρώ.
Η νέα ζημία που θα κληθεί να εγγράψει η τράπεζα, θα αντιστοιχεί σε 500.000 ευρώ.
Στη συνέχεια, η Bad Bank μπορεί να προχωρήσει σε οποιουδήποτε τύπου αναδιάρθρωση επιθυμεί και να κρίνει εκείνη το βάθος χρόνου που θα περιμένει, μέχρι τη ρευστοποίηση των ακινήτων που έχουν δοθεί ως εγγύηση.
Τα κριτήρια θα παίξουν πολύ σημαντικό ρόλο τόσο στις επιχειρήσεις όσο και στους ιδιώτες και θα σχετίζονται με την πραγματική οικονομική τους κατάσταση και τις δυνατότητες βελτίωσης της κατάστασης αυτής.
