Σε αγώνα δρόμου έχει επιδοθεί το ΥΠΕΚΑ, ώστε ο νέος Οικοδομικός Κανονισμός, να αναρτηθεί για διαβούλευση και ταυτόχρονα να αποτελέσει νόμο του κράτους από την παρούσα Βουλή.
Ο νέος κανονισμός, που εισάγει μια νέα φιλοσοφία σε ότι αφορά τα υλικά και τη μορφή των κτηρίων, έρχεται να συνδυάσει σε ένα ενιαίο κείμενο αρχές τόσο του οικοδομικού όσο και του κτηριοδομικού κανονισμού, ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί να οριοθετήσει το αντικείμενο μελέτης των διαφόρων κλάδων των μηχανικών (αρχιτεκτόνων, πολιτικών, μηχανολόγων κλπ).
Χωρίς να καταργεί τον Συντελεστή Δόμησης -καθώς αυτός οριοθετεί τα δικαιώματα της ιδιοκτησίας- δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στον όγκο της οικοδομής και την αλλαγή της «γεωμετρίας» του χώρου, με την υιοθέτηση και ένταξη παραμέτρων αειφορίας στο σχεδιασμό.
Στο... χρονοντούλαπο της ιστορίας περνά πλέον ο ημιυπαίθριος, που στο πέρασμα του χρόνου εξελίχθηκε από συνθετικό εργαλείο του αρχιτέκτονα, σε τρόπο πλουτισμού του εργολάβου.
Παράλληλα ο νέος ΓΟΚ προβλέπει την εξαίρεση από την δόμηση των κλιμακοστασίων (μέχρι 25τμ.) και των κατακόρυφων οδεύσεων μηχανολογικών εγκαταστάσεων (shafts) και δίνει χρήσεις ακόμη και σε υπόγειους χώρους, οι οποίοι επίσης δεν υπολογίζονται στην δόμηση.
Ο ΣΔ θα πριμοδοτείται στην περίπτωση συνένωσης οικοπέδων, ενώ επιστρέφουν πατάρια και σοφίτες, χωρίς και αυτά να υπολογίζονται στη δόμηση, όπως ίσχυε στον ΓΟΚ προ του 1985. Δεν έχει αποφασιστεί το bonus που ενδεχομένως να έχει ο ιδιοκτήτης στην περίπτωση που ο ακάλυπτος του οικοπέδου αποδοθεί σε δημόσια χρήση.
Οι ρυθμίσεις αυτές σηματοδοτούν την εμπειρία του ΥΠΕΚΑ από την όλη διαδικασία τακτοποίησης ημιυπαίθριων και αυθαιρέτων που βρίσκονται στο προσκήνιο την τελευταία 4ετία.
Οι προσδοκίες όμως, εκείνων που πίστεψαν ότι ο νέος ΓΟΚ θα μπορούσε να δώσει νέα μορφή στο αστικό περιβάλλον διαψεύδονται για μια ακόμη φορά. Ο νέος κανονισμός αποφεύγει επιμελώς να αγγίξει θέματα αστικού σχεδιασμού, καθώς απουσιάζουν τα εργαλεία εκείνα που αποϋλοποιεί το ακίνητο (αγορά δικαιωμάτων γης), δεν διευκολύνει -τελικά- την αποσφράγιση του εδάφους και δεν θεσμοθετεί το σχεδιασμό της ενδιάμεσης κλίμακας, που θα μπορούσε να παράξει αστικό περιβάλλον υψηλών προδιαγραφών.
Στην πράξη ανακατεύει την τράπουλα για εκείνους που «σηκώνουν» πολυκατοικίες, χωρίς να αντιμετωπίζει τα νέα δεδομένα που προκύπτουν από την αλλαγή της δημογραφικής σύστασης του πληθυσμού, το νέο τρόπο ζωής που υπαγορεύει η τεχνολογία, τη μεταβολή των εργασιακών σχέσεων κα τέλος την προσέλκυση κεφαλαίων, που θα αντικαταστήσουν την παραγωγή χώρου μέσα από το παρωχημένο σύστημα της αντιπαροχής.
Πηγή www.ered.gr
