Φόρμουλα για τις ρυθμίσεις δανείων -και στεγαστικών- προωθούν Κυβέρνηση και τράπεζες. Πρόκειται για ένα ενιαίο τρόπο με τον οποίο θα υπολογίζονται οι «δαπάνες διαβίωσης» των δανειοληπτών, βάσει του οποίου θα γίνονται οι διακανονισμοί. Οπως προκύπτει από το επικαιροποιημένο Μνημόνιο, η κυβέρνηση καλείται να εισαγάγει τις έννοιες των «αποδεκτών δαπανών διαβίωσης» καθώς και του «συνεργάσιμου δανειολήπτη». Για τον σκοπό αυτό τα συναρμόδια υπουργεία Οικονομικών, Ανάπτυξης και Δικαιοσύνης, η Ελληνική Στατιστική Αρχή, η Τράπεζα της Ελλάδας, η Ελληνική Ενωση Τραπεζών και οι καταναλωτικές οργανώσεις θα πρέπει να συνεργαστούν ώστε να φέρουν και να καθιερώσουν τους δύο ορισμούς και στην ελληνική αγορά. Πώς θα γίνει αυτό; Διαμορφώνεται ένας κατάλογος με τα μηνιαία έξοδα για διατροφή, στέγαση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μόρφωση, ψυχαγωγία, ένδυση, επικοινωνία, ασφαλιστική κάλυψη, θέρμανση, ηλεκτροδότηση κ.λπ.και σύμφωνα με αυτό οι τράπεζες και οι δανειολήπτες προχωρούν σε συμφωνίες για τη διευθέτηση των οφειλών. Φυσικά για να προχωρήσει η ρύθμιση πρέπει ο δανειολήπτης να χαρακτηριστεί συνεργάσιμος. Δηλαδή , να παρέχει ότι του ζητούν ... Πέρα από αυτό τον κατάλογο των εξόδων, καθιερώθηκε και η έννοια του «συνεργάσιμου δανειολήπτη». Είναι αυτός, με απλά λόγια, που δεν κρύβει στοιχεία από τις τράπεζες, π.χ. έσοδα, περιουσιακά στοιχεία. Στην Ιρλανδία και στις άλλες χώρες που εφαρμόζεται το περιγραφόμενο μοντέλο οι τράπεζες υπολογίζουν με βάση το κόστος διαβίωσης τα έξοδα που χρειάζεται μία οικογένεια για να ζήσει και στη συνέχεια ερευνούν και συζητούν με τον δανειολήπτη πώς θα αξιοποιήσουν το εναπομείναν καθαρό εισόδημα.
