Το καλύτερο που θα μπορούσε να πει κανείς για τον συμβιβασμό μεταξύ Πεκίνου και Βρυξελλών σε ό,τι αφορά την εμπορική διαμάχη για τα φωτοβολταϊκά πάνελ είναι πως απέτρεψε έναν ευρύτερο εμπορικό πόλεμο μεταξύ Κίνας και Ε.Ε. Η ειρήνη, όμως, αγοράστηκε με τίμημα το συμφέρον του απλού Ευρωπαίου πολίτη αλλά και το περιβάλλον, προς όφελος των κακών πρακτικών του επιχειρείν.
Μετά από έρευνα για antidumping, ο Karel de Gucht, επίτροπος αρμόδιος για θέματα εμπορίου, επέβαλε δασμούς 11,8% στα φωτοβολταϊκά πάνελ από την Κίνα. Οι δασμοί επρόκειτο να αυξηθούν στο 47,6% την επόμενη εβδομάδα.
Αντιθέτως, όμως, ακολούθησε συμφωνία που επιτρέπει στις κινεζικές επιχειρήσεις να πουλήσουν πάνελ παραγωγικότητας έως 7 GW στην Ε.Ε. τον επόμενο χρόνο, αρκεί να σέβονται ένα προκαθορισμένο κατώτατο όριο τιμών. Σε αντίθετη περίπτωση, θα εφαρμοστεί ο μεγάλος δασμός που είχε αποφασιστεί προ της συμφωνίας.
Ο «συμβιβασμός» ίσως να είναι χειρότερος από τη μονομερή δράση που απειλούσε να επιβάλει ο κ. De Gucht. Η δέσμευση για κατώτατο όριο τιμών επιβάλλει την ίδια ζημιά με τους δασμούς στους Ευρωπαίους που είναι αποφασισμένοι να «πρασινίσουν» την ενεργειακή τους κατανάλωση. Όμως, η υψηλότερη τιμή για φωτοβολταϊκά πάνελ αποθαρρύνει την εγκατάστασή τους κι αυτό τιμωρεί όχι μόνο τους καταναλωτές, αλλά επίσης κι εκείνους που εγκαθιστούν τα πάνελ και όσους κατασκευάζουν πολυσιλικόνη – την πρώτη ύλη της υψηλής τεχνολογίας που ορισμένοι Ευρωπαίοι παραγωγοί προμηθεύουν στους Κινέζους κατασκευαστές φωτοβολταϊκών πάνελ.
Η μονομερής δράση θα είχε τουλάχιστον αντισταθμίσει τη ζημία καθώς οι δασμοί θα ήταν έσοδα για την Ευρώπη που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν καταλλήλως. Τώρα, με την αύξηση της τιμής θα επιστραφούν έσοδα στους Κινέζους παραγωγούς. Στην πράξη, η Κομισιόν εξασφάλισε τη στήριξη του Πεκίνου για τη δημιουργία ενός καρτέλ.
Το μόνο πλεονέκτημα για τους Ευρωπαίους πολίτες είναι η σανίδα σωτηρίας που δίνεται στην ευρωπαϊκή βιομηχανία φωτοβολταϊκών πάνελ. Ακόμη και αυτή η ανακούφιση, όμως, είναι προσωρινή και ευνοεί εκείνες τις λίγες βιομηχανίες που έχουν δύναμη lobbying, γεγονός που δεν συνιστά καλή πολιτική. Όσο για τους άλλους κλάδους, ο κ. De Gucht καλά θα κάνει να έχει δίκιο ότι η συμφωνηθείσα στρέβλωση θα αποτρέψει κάθε απόπειρα αντεκδίκησης από την Κίνα με δασμούς στην πολυσιλικόνη – όπως έκανε στις ΗΠΑ και στην Κορέα – ή στο κρασί. Και οι δύο κλάδοι βρέθηκαν στο στόχαστρο του Πεκίνου κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων.
Ήταν εξαρχής λάθος να πυροδοτηθεί αυτή η διαμάχη. Προχωρώντας σε έναν λάθος στόχο, το μόνο που εξασφάλισε ο κ. De Gucht ήταν ένα κακό αποτέλεσμα. Κατά τη διαδικασία, εξέθεσε την ευρωπαϊκή διχόνοια που έσπευσε να εκμεταλλευθεί το Πεκίνο. Η καλύτερη ελπίδα τώρα είναι ότι θα αποτραπεί ο εμπορικός πόλεμος και πως ο κ. De Gucht δεν υπονόμευσε τόσο την εξουσία του ώστε να αποδυναμώσει και την ισχύ του σε μελλοντικές – αξιόμαχες – εμπορικές διαφωνίες.
