Οι τιμές των ακινήτων στην Ευρωζώνη υποχώρησαν κατά 5,7% στο 2ο τρίμηνο του 2013 σε σχέση με τα υψηλά του έτους 2008 και κατά 1,1% από τις αρχές του 2013, σύμφωνα με το τελευταίο Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων της Alpha Bank.
Αντίστοιχα στην ΕΕ-27, οι τιμές των ακινήτων υποχώρησαν κατά 6,7% από τα υψηλά του 2007 και κατά 0,5% από τις αρχές του έτους. Σε ετήσια βάση η πτώση των τιμών στην Ευρωζώνη και ΕΕ-27 στο 2ο τρίμηνο του 2013 ήταν κατά 1,3% και 2,2% αντιστοίχως ενώ διαφαίνεται σταθεροποίηση των τιμών το 2ο τρίμηνο σε σχέση με το 1ο τρίμηνο του 2013.
Σημαντικές είναι οι διαφορές της μεταβολής των τιμών των ακινήτων από την έναρξη της χρηματοοικονομικής κρίσης μέσα στην Ευρωζώνη. Για παράδειγμα, χώρες όπως η Ιρλανδία, Ελλάδα, Κύπρος, Ισπανία και Πορτογαλία είχαν σημαντικές μειώσεις στην τιμές των ακινήτων σε σχέση με τα υψηλά τους πριν την χρηματοοικονομική κρίση.
Για παράδειγμα, στην Ιρλανδία οι τιμές των ακινήτων έπεφταν για τέσσερα συνεχόμενα έτη έως το 2013 με συνολική πτώση κατά 53,3%, ενώ στην Ισπανία η πτώση έως σήμερα είναι της τάξεως του 37% (Αύγουστος 2013) και στην Ελλάδα η αντίστοιχη συνολική πτώση για έξι συνεχόμενα έτη ανέρχεται ήδη στο 31,4% (από το 2008 έως και το 2ο τρίμηνο του 2013).
Στην Πορτογαλία η πτώση ήταν χαμηλότερα κατά 17,5% έως το 1ο τρίμηνο του 2013 (γύρισε με μικρή άνοδο μέσα στο 2ο τρίμηνο του 2013). Η Κύπρος στο διάστημα 2008 έως το 2ο τρίμηνο του 2013, παρουσιάζει συνολική πτώση τιμών ακινήτων κατά 21,2% η οποία και αναμένεται να συνεχισθεί τα επόμενα τρίμηνα. Στην Ιταλία, η πτώση των τιμών των ακινήτων, επί του παρόντος, είναι ακόμα μικρότερη, συνολικά κατά 7,8% από το 2011 έως σήμερα (2ο τρίμηνο 2013). Χώρες εκτός της Ευρωζώνης, όπως οι ΗΠΑ είχαν επίσης μεγάλη πτώση στις τιμές των ακινήτων την περίοδο 2006-2012 που ανερχόταν στο 35,1%, ενώ η Μ.Βρετανία είχε συνολική μείωση κατά 20,6% (2007-2009).
Στον αντίποδα των μειώσεων τιμών στα ακίνητα, συγκαταλέγονται ορισμένες χώρες της Ευρωζώνης όπου οι τιμές των ακινήτων κινούνται σήμερα σε υψηλότερα επίπεδα από αυτά που επικρατούσαν πριν την χρηματοπιστωτική κρίση και είναι το Βέλγιο, η Γερμανία, το Λουξεμβούργο, η Αυστρία, η Φινλανδία, η Γαλλία και η Μάλτα.
Η εμπειρία με τις τιμές των ακινήτων σε άλλες χώρες ποικίλει. Για παράδειγμα, η Σιγκαπούρη, όπου οι τιμές των ακινήτων αυξήθηκαν κατά 33% από το 2009, επέβαλε ήδη όριο στη συνολικής εξυπηρέτησης του χρέους από στεγαστικά δάνεια ως προς το εισόδημα, το οποίο θα πρέπει να μην υπερβαίνει το 60%. Επιπλέον, επιβάλλει αυξημένους φόρους στα ακίνητα και αυξημένα έξοδα μεταβίβασης. Αντίστοιχοι περιορισμοί, αλλά σε μικρότερη κλίμακα εισήχθησαν στο Χόνγκ-Κόνγκ, όπου οι τιμές των
ακινήτων υπερδιπλασιάσθηκαν μετά το 2008.
Σε άλλες χώρες όπως το Ην. Βασίλειο μειώθηκε σημαντικά από τις τράπεζες ο λόγος δανείου προς αξία ακινήτου (LTV) στο 75% από το συνηθισμένο στην προ της κρίσης κατάσταση 95%.
Επίσης, προβλέπεται η εξασφάλιση της ομαλής εξυπηρέτησης του δανείου με την απαίτηση της απόδειξης από το δανειζόμενο της ύπαρξης ενός ‘διατηρήσιμου’ επιπέδου εισοδήματος στο μέλλον από το οποίο θα μπορεί
να εξυπηρετεί το δάνειο.
Τέλος, ως δαπάνες που επιβαρύνουν τον δανειζόμενο αναγνωρίζονται πέραν των συνήθων που απορρέουν από το ίδιο το δάνειο και άλλες δαπάνες, όπως, π.χ., εκείνες που απορρέουν από κάρτες, τοπικούς και εθνικούς φόρους , κ.λπ.
