Στις αρχές Οκτωβρίου, θα επισκεφθεί την Ελλάδα ο υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας Φίλιπ Pέσλερ, συνοδευόμενος από 100 επιχειρηματίες. Τότε θα «κλειδώσει» το «Project Helios». Οι βασικές κατευθύνσεις του, που επεξεργάζονται τα συναρμόδια Υπουργεία Οικονομίας, Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος, θα παρουσιαστούν από τον Γιώργο Παπανδρέου στο φεστιβάλ της Ένωσης Γερμανών Βιομηχάνων, στα τέλη Σεπτεμβρίου στο Βερολίνο: ο πρωθυπουργός θα μιλήσει εκεί για το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας σταδιακά.
Η Γερμανία είναι αποφασισμένη να προωθήσει το Project Helios: αυτό επιβεβαιώθηκε κατά τις πρόσφατες συναντήσεις του Γερμανού υφυπουργού Οικονομίας κ. Στέφαν Kάπφερερ στην Αθήνα με κορυφαίους υπουργούς της κυβέρνησης. Στο συγκεκριμένο σχέδιο, το οποίο συνέδεσε με την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση, αναφέρθηκε πρώτη φορά σε ανύποπτο χρόνο ο Γερμανός υπουργός Oικονομικών κ. Bόλφγκανγκ Σόιμπλε. Παράλληλα σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η συζήτηση που προβλέπει μεγάλες επενδύσεις σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας στον ευρωπαϊκό Νότο.
Σε συνδυασμό και με την ανάπτυξη μεγάλων προγραμμάτων ευρωπαϊκής χρηματοδότησης, για την αναβάθμιση και την κατασκευή νέων δικτύων μεταφοράς ενέργειας. Η πρόταση Σόιμπλε, που κινείται σ’ αυτό το πανευρωπαϊκό πλαίσιο, σχετίζεται με την απόφαση να απεξαρτηθεί σταδιακά η Γερμανία από την πυρηνική ενέργεια σε βάθος δεκαετίας. Όπως επίσης και με το γεγονός ότι η χώρα θεωρείται πρωτοπόρος παγκοσμίως στην ανάπτυξη τεχνογνωσίας και παραγωγής φωτοβολταϊκών συστημά- των και συνεπώς, προσδοκά οφέλη για τις επιχειρήσεις και την οικονομία της.
Το πρόγραμμα «Ήλιος» δεν έχει πάρει οριστική μορφή. Υπάρχουν ακόμη πολλά ανοιχτά θέματα. Από τα πρώτα στοιχεία, γίνεται γνωστό ότι πρόκειται για project-μαμούθ συνολικού ύψους 20 δισ. ευρώ, το οποίο, αν υλοποιηθεί, θα δημιουργήσει 30-60 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. H επένδυση αφορά στην εγκατάσταση φωτοβολταϊκών πάνελ, συνολικής ισχύος 10 GW, κάτι λιγότερο δηλαδή από τη συνολική εγκατεστημένη ισχύ της ΔEH σήμερα (10,2 GW). Για την εγκατάσταση αυτών των πάνελ θα απαιτηθούν συνολικά 200.000 στρέμματα δημόσιας γης, απαλλαγμένης από γραφειοκρατικά και νομικά εμπόδια.
Ι. ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ (Γενικός γραμματέας του Ινστιτούτου Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης): «Πέντε προϋποθέσεις επιτυχίας του προγράμματος»
«Η ΙΔΕΑ ΜΠΟΡΕΙ να φαίνεται φιλόδοξη. Είναι όμως ρεαλιστική με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και πολύ ενδιαφέρουσα για την Ελλάδα υπό ορισμένες προϋποθέσεις». Αυτό δηλώνει στην «Ι» ο Γιάννης Χατζηβασιλειάδης, μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος, γενικός γραμματέας του Ινστιτούτου Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΙΕΝΕ). Και επισημαίνει ότι οι προτεραιότητες πρέπει να είναι:
«1. Βελτίωση του θεσμικού πλαισίου για τις ΑΠΕ: Το θεσμικό πλαίσιο για τις ΑΠΕ στη χώρα μας, φαίνεται να κινείται σε λάθος πορεία. Οι επινοήσεις διαδικασιών τύπου fast track και one stop agency, δεν οδηγούν σε βιώσιμη ανάπτυξη και ανταγωνιστική οικονομία, παρά τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας». Η πιο ρεαλιστική λύση είναι να αξιοποιηθεί η γερμανική τεχνογνωσία.
Οι νόμοι που έγιναν στη Γερμανία, εδώ και μια εικοσαετία, για τις εφαρμογές των ΑΠΕ, μετά από προσεκτική δουλειά, είχαν επιτυχή αποτελέσματα στην ανάπτυξη της αγοράς και της οικονομίας, καθώς και στη δημιουργία πολλών νέων θέσεων εργασίας. Όταν προέκυπτε κάποιο πρόβλημα στη λειτουργία της αγοράς και στην εξυπηρέτηση των στόχων, δεν δίσταζαν να αναστείλουν την ισχύ του νόμου για μερικές εβδομάδες, ώστε να γίνει η αναγκαία διόρθωση. Αντίθετα, στην Ελλάδα η διόρθωση του νόμου περιμένει την επόμενη κυβέρνηση, για να αποκατασταθεί το λάθος με ένα ακόμη λάθος. Στην Ισπανία που φάνηκαν διστακτικοί το 2008 στην αλλαγή του νόμου, εγκαταστάθηκε η μισή παγκόσμια παραγωγή φωτοβολταϊκών, με αποτέλεσμα τις πολύ αρνητικές επιπτώσεις στην αγορά και στην εγχώρια βιομηχανία.
2. Λύσεις χρηματοδότησης: Η δημιουργία επενδυτικής τράπεζας, παρόμοιας με τη γερμανική KfW, θα προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στους επενδυτές, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη των ΑΠΕ προς την σωστή κατεύθυνση. Η KfW, γνωρίζοντας πολύ καλά τις ΑΠΕ και τους στόχους της οικονομίας, έχει συμβάλει στην ανάπτυξη από το ξεκίνημά τους, ενώ αναπτύσσει παρόμοιες δράσεις και εκτός Γερμανίας.
3. Επιλογή των εκτάσεων: Οι εκτάσεις που απαιτούνται για μονάδες ισχύος της τάξης των GWp είναι τεράστιες, και θα πρέπει να αναζητηθούν άγονες περιοχές μηδενικής αξίας. Οι άγονες πλαγιές των βουνών που βλέπουν στο νότο, αλλά ακόμη και οι βοσκότοποι, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για εγκατάσταση των φωτοβολταϊκών, με πολύ υψηλότερες αποδόσεις (λόγω του υψομέτρου), χωρίς να είναι απαραίτητη η συγκέντρωση όλης της εγκατεστημένης ισχύος σε μια θέση. Στην περίπτωση του βοσκότοπου μπορούν να συνυπάρξουν τα φωτοβολταϊκά με τη βοσκή των ζώων, με ειδική προσαρμογή των στηριγμάτων. Υπάρχει σχετική εμπειρία από εφαρμογές στο γερμανικό νησί Pelworm στο βορρά, εδώ και τριάντα χρόνια.
4. Δίκτυα και τεχνολογίες μεταφοράς: Η μεταφορά της ηλεκτρικής ενέργειας στην Γερμανία μπορεί να γίνει με την τεχνολογία συνεχούς ρεύματος υψηλής τάσης (HVDC). Στην προκειμένη περίπτωση, μπορούν να χρησιμοποιηθούν υποβρύχια καλώδια υψηλής τάσης, συνεχούς ρεύματος, μέχρι τη βόρεια Ιταλία (περί τα 1.000 χλμ.) για να συνδεθούν με το ισχυρό ευρωπαϊκό δίκτυο, παρακάμπτοντας το αδύνατο δίκτυο της Ελλάδας και των βαλκανικών χωρών. Η τεχνολογία αυτή είναι καθιερωμένη, με σημαντικές εφαρμογές διεθνώς. Παρέχει διαθεσιμότητα 99% με διάρκεια ζωής 40 χρόνια, ενώ οι απώλειες μεταφοράς εκτιμώνται στο 4%.
5. Ελληνική προστιθέμενη αξία: Χρειάζονται νέες ιδέες και καινοτόμες τεχνολογίες για να ανταποκρίνονται τα δίκτυα σε μεγαλύτερη διείσδυση των ΑΠΕ. Υπάρχει έμψυχο δυναμικό υψηλής στάθμης στη χώρα που αποτελεί εθνικό κεφάλαιο και παραμένει αναξιοποίητο ή ξενιτεύεται, ενώ θα μπορούσε με ενθουσιασμό να προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στις νέες τεχνολογίες».
Σχέδιο «Ήλιος» στο τραπέζι ως τρίτο πακέτο διάσωσης!
Της ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΣΠΑΝΟΥ
Ακούγεται ιδανικό: γερμανικές επενδύσεις 20 δισ. ευρώ, που θα δημιουργήσουν από 30.000 έως 60.000 θέσεις εργασίας, και θα μετατρέψουν την πλέον υπερχρεωμένη χώρα της Ευρωζώνης, σε παγκόσμια δύναμη της πράσινης ανάπτυξης! Κι όλα αυτά, χάρη στον φημισμένο ελληνικό ήλιο που θα γίνει πηγή καθαρής ενέργειας για ολόκληρη την Ευρώπη. Όσο ονειρικό ακούγεται, τόσο περίπλοκο είναι.
Στις 27 Σεπτεμβρίου ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου θα βρίσκεται στο Βερολίνο, ως ομιλητής σε εκδήλωση για την Ημέρα της Γερμανικής Βιομηχανίας, την οποία διοργανώνει η Ομοσπονδία Γερμανικών Βιομηχανιών. Εκεί, θα έχει εκ προοιμίου ενδιαφέρουσες συνομιλίες, με κορυφαίους εκπροσώπους του γερμανικού κεφαλαίου. Και προφανώς θα επιδιώξει μια κατ’ ιδίαν συνάντηση με την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, που διατηρεί άριστες σχέσεις με την οικονομική ελίτ της χώρας της.
Οι συζητήσεις του Βερολίνου δεν θα είναι business as usual. Γιατί από τη στάση της Γερμανίας κρέμεται στην κυριολεξία η τύχη της ελληνικής οικονομίας, αλλά και της κυβέρνησης, που κρατά τη βόμβα της κρίσης στα χέρια, χωρίς να την πιάνει συνήθως σωστά. Ο πρωθυπουργός θα επιδιώξει οριστικοποίηση και άμεση υλοποίηση του πακέτου της 21ης Ιουλίου, για τον δεύτερο ελληνικό δανεισμό, εφόσον αυτό παραμένει σε εκκρεμότητα. Το μοναδικό διαπραγματευτικό χαρτί που έχει να ρίξει στο τραπέζι, είναι η εφαρμογή του περίφημου γερμανικού σχεδίου «Ήλιος», για την παραγωγή εδώ ηλεκτρικής ενέργειας που θα εξάγεται στην Ευρώπη.
Οι Γερμανοί επιθυμούν τη δημιουργία ενός ελληνικού «Desertec», τη μεταφορά, με άλλα λόγια εδώ του προγράμματος που «τρέχει» ήδη στην έρημο της Σαχάρας. Η πολιτική αστάθεια στην αφρικανική ήπειρο και το τεράστιο οικονομικό κόστος (400 δισ. δολάρια) του εγχειρήματος, έχουν απογοητεύσει τους πρωταγωνιστές του, δύο χρόνια μετά την έναρξή του. Τώρα οι γερμανικές επιχειρήσεις Siemens και Munich Re, επικεφαλής της κοινοπραξίας ευρωπαϊκών εταιρειών μεταξύ των οποίων η γερμανική επιχείρηση ηλεκτρισμού ΕΟΝ, η Deutsche Bank, η ελβετική και η ισπανική Abengoa SA, αναζητούν άλλη διέξοδο για την κάλυψη του 15% των ευρωπαϊκών ενεργειακών αναγκών με ηλιακή ενέργεια έως το 2050.
Η μεταφορά του project στη Λιβύη που ήδη εξετάστηκε, δεν μπορεί να είναι εφικτή στις σημερινές συνθήκες χάους αλλά και στο ορατό τουλάχιστον μέλλον. Λόγω αυτού του αδιεξόδου, ο γκουρού της γερμανικής οικονομίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σκέφτηκε την ελληνική λύση: όχι τόσο για το καλό μας, όσο για το καλό των γερμανικών εταιρειών.
Το Βερολίνο θέτει έναν όρο που ισούται με πολλούς: τη δημιουργία ειδικών επενδυτικών ζωνών. Αυτό πρακτικά σημαίνει κατοχύρωση «γερμανικών περιοχών» στην ελληνική επικράτεια, όπου θα ισχύει ειδικό φορολογικό, ασφαλιστικό, διοικητικό, εργασιακό και ό,τι άλλο καθεστώς. Μια συμφωνημένη εξαίρεση στον κανόνα, ακόμη και στον κοινοτικό, αφού θα πρέπει να δώσει τη συγκατάθεσή της η Κομισιόν, για να θεραπευτεί η παραβίαση των αρχών του ανταγωνισμού.
Για να αποδεχτεί η ελληνική πλευρά μια τέτοια τάξη πραγμάτων, θα πρέπει να ξεπεράσει πολλά ταμπού. Η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt είχε γράψει για «οικο-αποικιοκρατία», όταν (το καλοκαίρι του 2009) έγινε γνωστό το σχέδιο κατασκευής ενός τεράστιου ηλιακού πάρκου στη Σαχάρα. Οι γκρίζες ζώνες είναι πολλές: Για τι είδους θέσεις εργασίας συζητάμε; Θέσεις εργατών που θα παίρνουν μεροκάματο πείνας και θα δουλεύουν ώρες ατελείωτες. Ή θέσεις επιστημόνων που θα ειδικευτούν στην παραγωγή καθαρής ενέργειας και θα ζουν με αξιοπρέπεια, χωρίς να αναγκαστούν να μεταναστεύσουν; Ποιος θα είναι ο αντίκτυπος σε άλλους υποψήφιους επενδυτές; Θα ζητούν όλοι ειδικό καθεστώς, ώστε δυνητικά να χωριστεί η χώρα σε γερμανική, κινεζική, αμερικανική, γαλλική, βρετανική ή άλλη περιοχή; Ή απλώς θα αποσύρουν το ενδιαφέρον τους;
Σε κάθε περίπτωση, θα μπορούσε κανείς να μετρήσει τα υπέρ και τα κατά με ψυχραιμία, εάν υπήρχε η βεβαιότητα ότι η πρόσδεση στο γερμανικό άρμα, μέσω αυτής της μεθόδου, θα σήμαινε μακροπρόθεσμη διασφάλιση της ελληνικής παρουσίας στην Ευρωζώνη. Αλλά μια τέτοιου είδους πεποίθηση, δεν εδράζεται σε στέρεα βάση. Γιατί το Βερολίνο δεν κρύβει ότι δεν αποφασίζει ακρωτηριασμό του άρρωστου μέλους τώρα, μόνο και μόνο επειδή έτσι υπάρχει κίνδυνος να επεκταθεί η μόλυνση σε όλο το σώμα. Τουλάχιστον δύο υπουργοί, που γνωρίζουν την υπόθεση, βλέπουν πολύ θετικά το γερμανικό επενδυτικό σχέδιο. Και συνιστούν υπέρβαση των επιφυλάξεων, προκειμένου να υπάρχει σύντομα προς ανακοίνωση κάτι θεαματικό. Τουλάχιστον δύο συνομιλητές του πρωθυπουργού εκφράζουν έντονη ανησυχία, για το ενδεχόμενο μιας βιαστικής και υπό αφόρητη πολιτική πίεση απόφασης, που θα ανοίξει περισσότερες πληγές από όσες θα κλείσει.
Υποσχέσεις για επενδυτική έφοδο στην Ελλάδα, αλλά με αυστηρούς όρους!
ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ συνάντησή του με τους υπουργούς Οικονομικών Ευ. Βενιζέλο, Ανάπτυξης Μ. Χρυσοχοΐδη και Περιβάλλοντος Γ. Παπακωνσταντίνου, ο Γερμανός υφυπουργός Οικονομικών Στέφαν Καπφέρερ, έχοντας δίπλα του τον διευθύνοντα σύμβουλο της Ομοσπονδίας Γερμανικών Βιομηχανιών (BDI) Μάρκους Κέρμπερ, τον διευθυντή της Γερμανικής Επενδυτικής Τράπεζας (KfW) Κρίστιαν Φούνκε και τον διευθυντή του ελληνογερμανικού επιμελητηρίου Μάρτιν Κναπ, εξήγησε με σαφήνεια τους γερμανικούς όρους. Οι διαβουλεύσεις μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου για τη δυνατότητα οικονομικής συνεργασίας θα κορυφωθούν, εφόσον πραγματοποιηθεί επίσκεψη στην Ελλάδα, τον Οκτώβριο όπως επιδιώκεται, του Γερμανού αντικαγκελαρίου και υπουργού Οικονομίας και Τεχνολογίας, Φίλιπ Ρέσλερ, ο οποίος θα ηγηθεί μεγάλης επιχειρηματικής αποστολής.
Το γερμανικό σύστημα εξουσίας υπόσχεται επενδυτική έφοδο, εφόσον ικανοποιηθούν οι όροι του. Και, όπως εκτιμούν διπλωματικές πηγές με παρελθόν στο Βερολίνο, δεν πρόκειται να δεχτεί χωρίς θυμό ένα ελληνικό «όχι» ως απάντηση.
Πηγή www.isotimia.gr
