Την ...έξοδο από τον κατασκευαστικό κλάδο είδαν κατά τη διάρκεια της τελευταίας οκταετίας, από τις ‘'ένδοξες'' ημέρες του 2004 έως και το 2011 μία στις τέσσερις κατασκευαστικές εταιρείες.
Την ίδια στιγμή, μέσα στα τρία χρόνια της κρίσης από το τέλος του 2008 έως και το 2011 χάθηκαν 157.000 θέσεις εργασίας από τον κατασκευαστικό κλάδο δηλαδή, μιάμιση φορά περισσότερες απ' όσες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν στη διάρκεια μιας ολόκληρης δεκαετίας (1998-2008)! Συγκεκριμένα, στον κλάδο των κατασκευών οι 295.000 απασχολούμενοι του 1998, αυξήθηκαν σε 400.000 το 2008, για να μειωθούν σε 242.000 το Γ' τρίμηνο του 2011.
Τα στοιχεία αυτά προέρχονται από την τελευταία, εξαμηνιαία έρευνα του Συνδέσμου Τεχνικών Εταιρειών Ελλάδος, σύμφωνα με την οποία από το Μητρώο Εργοληπτικών Επιχειρήσεων την περίοδο 2004-2011 διαγράφηκαν 176 εταιρείες 3ης έως και 7ης τάξης, επί συνόλου 712, εκ των οποίων 37 το τελευταίο χρόνο.
ΜΕΓΑΛΟ ΤΟ «ΨΑΛΙΔΙ» ΣΤΟ ΠΔΕ
Βασική αιτία αυτής της δραματικής μεταβολής συνιστά η συνεχής συρρίκνωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) από χρόνο σε χρόνο, αλλά και οι αλλεπάλληλες περικοπές του εντός του ίδιου χρόνου. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΠΔΕ για το 2011 κατά τον προϋπολογισμό είχε προσδιοριστεί στα €8,5 δισ. ευρώ, όμως έκλεισε στα €6,6 δισ. ευρώ μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές στη διάρκεια του χρόνου (μειωμένο κατά 22,3% ή €1,9 δισ.. Ήδη, με την ψήφιση του «Μνημονίου 2», το ΠΔΕ για το 2012 συρρικνώθηκε κατά €400 εκατ. (από τα €7,55 στα €7,15 δισ.).
Σύµφωνα µε τα επίσηµα στοιχεία του Υπουργείου ΥΜΕ∆Ι, από το 2004 διαγράφηκαν από το Μητρώο Εργοληπτικών Επιχειρήσεων 176 εταιρείες 3ης έως και 7ης ταξης, δηλαδή, το 25% του συνόλου. Αυτή η τάση εκδηλώθηκε µε εντονότερο ρυθµό κατά το 2009, αφού διαγράφηκαν 58 εταιρείες (9% του συνόλου) ενώ κατά το τελευταίο έτος διαγράφηκαν από το ΜΕΕΠ 37 ακόµη εταιρείες, 6,5% του συνόλου, από τις κατά συνθήκη µεγαλύτερες τεχνικές εταιρείες της Χώρας.
ΣΤΟΝ «ΑΕΡΑ» ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ
Περισσότερο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι πολύ περισσότερες, περίπου 17% του συνόλου, εκτιµάται ότι δεν έχουν ενηµερότητα πτυχίου, δηλαδή, δεν µπορούν να λάβουν µέρος σε δηµοπρασίες, καθιστώντας ανενεργό το πτυχίο τους. Αυτή η µείωση του πλήθους των εγγεγραµµένων στις τάξεις 3η- 7η εργοληπτικών εταιρειών δεν περιορίζεται σε µία συγκεκριµένη τάξη αλλά διαχέεται σχεδόν σε όλες τις τάξεις του ΜΕΕΠ, πλην της 4ης στην οποία οι εταιρείες διαχρονικά έχουν αυξηθεί κατά 35%. Αντίθετη είναι η εικόνα στις τάξεις 7 η (-36%), 3 η (-38%), 6η (-31%) και 5η (-15%).
Σύμφωνα με την έκθεση του ΣΑΤΕ για τις εξελίξεις στον κατασκευαστικό κλάδο (Β' εξάμηνο του 2011):
Η συμμετοχή του κλάδου στην δημιουργία του ΑΕΠ, συρρικνώνεται επί 9 συνεχόμενα τρίμηνα, με αποτέλεσμα να καταγράφεται η χαμηλότερη τιμή της, τα τελευταία 12 έτη, μόλις 3,9% το Γ' τρίμηνο του 2011, έναντι 4,8% της ίδιας περιόδου του 2010, και 8,8% του Δ' τριμήνου του 2006,
Οι συνολικές ακαθάριστες επενδύσεις σε κατασκευές παρουσίασαν μείωση κατά 19,7% το Γ' τρίμηνο του 2011 έναντι του αντίστοιχου διαστήματος του 2010, συνεχίζοντας επί 11 συνεχόμενα τρίμηνα την πτωτική πορεία για να φτάσουν μόλις 4 δισ. ευρώ, δηλαδή τη χαμηλότερη τιμή τους τα τελευταία 13 χρόνια.
Σημειωτέον ότι το το 2011 μειώθηκε κατά 28,2% το σύνολο των νέων δημοπρασιών προϋπολογισμού άνω των €2 εκατ. (370 έργα, συνολικού προϋπολογισμού €3,5 δισ.) έναντι του 2010 (516 έργα, συνολικού προϋπολογισμού €3,5 δισ., ενώ στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων 31 ετών είναι και οι παραγγελίες ιδιωτικών έργων, όπως αυτές μετριούνται από τον όγκο των οικοδομικών αδειών (ο οποίος το δεκάμηνο του 2011 ανήλθε μόλις σε 18,4 εκ. m3, με δεύτερη χαμηλότερη αυτή του 2010 με 29 εκ. m3 ).
Κατά τις εκτιμήσεις και του ΣΑΤΕ, βασικές αιτίες της αυξημένης κρισιμότητας στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία και κατ' επέκταση των οξύτατων προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο κλάδος των κατασκευών, αποτελούν:
η ατολμία/αδυναμία εφαρμογής των αναγκαίων αναπροσαρμογών του δημοσίου τομέα (κατάργηση περιττών φορέων, αποκρατικοποιήσεις, συνέχιση διαβλητών διαδικασιών προσλήψεων, ισοπεδωτικές οριζόντιες μειώσεις στις αμοιβές των δημοσίων λειτουργών),
η επί τριετία αδυναμία συγκρότησης ενός αξιόμαχου και αξιόπιστου φορολογικού μηχανισμού που θα μειώσει την φοροδιαφυγή και την φοροαποφυγή, ενώ θα εισπράττει τους επιβαλλόμενους φόρους χωρίς να μετακυλύει στο μέλλον την είσπραξή τους, είτε με αλλεπάλληλες ρυθμίσεις, είτε με συνεχείς παρατάσεις όλων των φορολογικών υποχρεώσεων,
η επί διετία αδυναμία αξιοποίησης των δεσμευμένων πόρων του ΕΣΠΑ για την υλοποίηση έργων υποδομής και άλλων δράσεων κατά της ανεργίας, η αδυναμία διοχέτευσης ρευστότητας στην αγορά.
Πηγή www.ered.gr
