Για τους Ελληνες, οι αγορές ακινήτων αποτελούσαν παραδοσιακά την πλέον διαδεδομένη επένδυση στην οποία τοποθετούσαν τις αποταμιεύσεις τους. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο μάλιστα οι επενδύσεις σε οικόπεδα και σπίτια βρέθηκαν στην καρδιά της εγχώριας οικονομικής δραστηριότητας, με την ιδιοκατοίκηση να ξεπερνά συνολικά το 80% και στις αγροτικές περιοχές να φθάνει το 97%. Με τη χώρα μας όμως για έκτη συνεχή χρονιά (συμπεριλαμβανομένου του 2013) σε ύφεση, η κατρακύλα των τιμών εύλογα οδήγησε στην κατάρρευση της κτηματαγοράς. H Τράπεζα της Ελλάδος στην ενδιάμεση έκθεσή της για τη νομισματική πολιτική εκτίμησε πως η αγορά συρρικνώνεται διαρκώς από τα τέλη του 2008, απόρροια κυρίως της σημαντικής αύξησης της φορολογικής επιβάρυνσης, του ασταθούς οικονομικού περιβάλλοντος και των περιορισμών τραπεζικής χρηματοδότησης. Η αγορά ακινήτων επίσης χαρακτηρίζεται από υπερπροσφορά, με πολύ χαμηλή ζήτηση, τη στιγμή που το απόθεμα των απούλητων ακινήτων που υπολογίζεται σε περίπου 180.000 παραμένει σταθερό. Εκτίμησεις εμφανίζουν τις τιμές των ακινήτων να έχουν μειωθεί έως 28,2% από το τρίτο τρίμηνο του 2008, αλλά όπως εκτιμούν οι επαγγελματίες οι σωρευτικές απώλειες στα χρόνια της κρίσης κινούνται μεταξύ 30%-40%. Στα παραπάνω, αν προστεθούν και τα υψηλά ποσοστά ιδιοκατοίκησης , γίνεται αντιληπτό ότι το μέλλον της κτηματαγοράς παραμένει ζοφερό καθώς παραμένουν αρνητικές οι μεσοπρόθεσμες προσδοκίες. Ετσι, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις οι τιμές για όσους διαθέτουν μετρητά είναι χαμηλότερες από το κόστος κατασκευής, τα δεδομένα δείχνουν πως η εν λόγω αγορά δύσκολα μπορεί να πάρει την ανιούσα πριν η πραγματική οικονομία αρχίσει να ανακάμπτει πραγματικά.
