Προβληματισμός επικρατεί ανάμεσα στους εναπομείναντες μνηστήρες του Ελληνικού, μετά την αποχώρηση του επενδυτικού σχήματος του Κατάρ. Και αυτό γιατί η απουσία ενός παίκτη με την τεχνογνωσία και την οικονομική επιφάνεια του Qatar Investment Fund δημιουργεί αφενός μεν αμφιβολίες για τη βιωσιμότητα του εγχειρήματος και αφετέρου ένα κενό στο διαγωνισμό που φαντάζει δυσαναπλήρωτο.
Κάποιοι μάλιστα εκ των ενδιαφερομένων, που ισχυρίζονταν σε ανύποπτο χρόνο ότι έχει δρόμο μπροστά του το έργο, φαίνεται τώρα να δικαιώνονται, καθώς η φάση των δεσμευτικών προσφορών ενδέχεται να φέρει στην επιφάνεια νέες -δυσάρεστες- εκπλήξεις.
Όσοι μάλιστα έσπευσαν να ερμηνεύσουν την αποχώρηση του Κατάρ, ως άρνηση της ελληνικής πλευράς να ικανοποιήσει τις... υπερβολικές απαιτήσεις των Αράβων, θα πρέπει να συνυπολογίσουν ότι οι απαιτήσεις αυξάνονται όταν δεν υπάρχει ανταγωνισμός.
Ένα έργο του μεγέθους του Ελληνικού εκτιμάται ότι σε βάθος δεκαετίας θα απαιτήσει κεφάλαια της τάξης των €5 δισ. Κανείς από τους υπόλοιπους διεκδικητές δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να υποστηρίξει προς το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, ότι μπορεί να αναλάβει και να εκτελέσει τέτοια ανάπτυξη. Και κυρίως να την διαχειριστεί και να την πουλήσει. Το αντικείμενο τους είναι συγκεκριμένο, όπως και το αντίστοιχο πελατολόγιο του καθενός.
