Είναι κοινή πλέον η αντίληψη ότι η πορεία των εργασιών κατάρτισης του Εθνικού Κτηματολογίου καρκινοβατεί. Παρότι είχε βαπτιστεί ως το μεγαλύτερο από τα μεγάλα έργα δεν έχει κατορθώσει να ολοκληρώσει ούτε ένα από τα 23 προγράμματα κτηματογράφησης που ξεκίνησε. Κι όπως φάνηκε από το σχετικό δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας ( 11/01/2012) δε θα αργήσει η Ε.Ε. να επιβάλλει κυρώσεις αν δεν υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις για την επιτάχυνση των εργασιών. Το χειρότερο όμως όλων είναι ότι απέτυχε να περιφρουρήσει τη δημόσια περιουσία, αφού δεν την υπερασπίστηκε κατά τη διαδικασία σύνταξης του Κτηματολογίου. Είναι χαρακτηριστική η παραδοχή της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Περιουσίας (έγγραφο: Αρ. Πρωτ: Δ10Α1161521/5235 ΕΞ2012) ότι τα ακίνητα που φέρονται ως «ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ», δηλαδή καταπατημένα, ανέρχονται σε 28.300 και καλύπτουν συνολική επιφάνεια 403.000 στρέμματα αλλά και ότι τα «ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ», δηλαδή αυτά που θα αλωθούν από επίδοξους καταπατητές αποτελούν ένα πολύ μεγάλο αριθμό ακινήτων. Παρουσιάζοντας πρόσφατα τα σχέδιά του για την επίσπευση της ολοκλήρωσης του Κτηματολογίου ο Υπουργός ΥΠΕΚΑ δικαιολόγησε την καθυστέρηση επικαλούμενος ως προβληματικό « το γεγονός ότι οι δασικοί χάρτες συντάσσονται με βάση τις αεροφωτογραφίες του 1945, καθώς και τη πολυπλοκότητα της διαδικασίας που απαιτείται για να κυρωθεί ένας δασικός χάρτης», ενώ ταυτόχρονα άνοιξε τη συζήτηση για τον ορισμό του δάσους λέγοντας ότι «μια γενναία αντιμετώπιση θα ήταν: ξεχνάμε τα πάντα και ορίζουμε σήμερα τι είναι δάσος».
