Η περίπτωση της Ισπανίας δείχνει εμφανώς ότι τα προβλήματα της ευρωζώνης είναι πολύ βαθύτερα από το ζήτημα του υπερβολικού δανεισμού από κυβερνήσεις χωρών που δεν διαθέτουν δημοσιονομική πειθαρχία. Η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιταλία έχουν συσσωρεύσει πολύ μεγάλο χρέος, όμως η ισπανική κυβέρνηση ήλεγχε το δικό της, καθώς είχε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς κάθε χρονιά πριν ξεσπάσει η κρίση του 2008. Και καθώς η οικονομία της αναπτυσσόταν γοργά πριν από το 2008, η αναλογία χρέους - ΑΕΠ μειωνόταν, ενώ αντίθετα της Γερμανίας συνέχισε να αυξάνεται. Οταν η Μαδρίτη εντάχθηκε στο ευρώ, η ισπανική κυβέρνηση αντιστάθηκε στο δέλεαρ των φθηνών δανείων, κάτι που όμως δεν συνέβη με τους ισπανούς πολίτες και τις τράπεζες της χώρας. Η οικονομία της βρέθηκε σε μακρά άνθηση ενισχυμένη από τη φούσκα των ακινήτων, καθώς τα ισπανικά νοικοκυριά έβαζαν όλο και μεγαλύτερες υποθήκες. Οι τιμές των ακινήτων αυξήθηκαν 44% μέσα σε τέσσερα χρόνια από το 2004 έως το 2008, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Μετά την κρίση έχουν πέσει κατά 25%. Η οικονομία της Ισπανίας, η οποία αναπτυσσόταν κατά μέσο όρο περίπου 3,7% ετησίως από το 1999 έως το 2007, συρρικνώνεται έκτοτε περίπου μία ποσοστιαία μονάδα κάθε χρόνο. Ετσι, αν και η ισπανική κυβέρνηση είχε σχετικά χαμηλό χρέος, τώρα αναγκάζεται να δανείζεται πολύ λόγω των επιπτώσεων της κατάρρευσης του τομέα των ακινήτων, της ύφεσης και των υψηλότερων ποσοστών ανεργίας στην ευρωζώνη.
