Το δικαίωμα στο κράτος να «παραχωρεί τη χρήση» αντί να πουλήσει δημόσιες εκτάσεις σε ιδιώτες, δίδεται με τον εφαρμοστικό νόμο, ακόμα και προστατευόμενων ή δασικών περιοχών όπου θα υπάρχει η δυνατότητα στον επενδυτή να επέμβει και στη χλωρίδα.
To δρόμο για να γίνουν μεγάλες επενδύσεις, όπως αυτή που φιλοδοξεί να επιτύχει η ελληνική κυβέρνηση με το Κατάρ για την έκταση του Ελληνικού, μεγάλων παράκτιων εκτάσεων άλλα και κληροδοτημάτων του ελληνικού δημοσίου, άνοιξε η πρόβλεψη του εφαρμοστικού νόμου για το Μεσοπρόθεσμο, για τη δυνατότητα δόμησης μέσα σε δημόσια ακίνητα.
Με τον εφαρμοστικό νόμο, δίνεται το δικαίωμα στο κράτος να «παραχωρεί τη χρήση» αντί να πουλήσει δημόσιες εκτάσεις σε ιδιώτες, ακόμα και προστατευόμενων ή δασικών περιοχών όπου θα υπάρχει η δυνατότητα στον επενδυτή να επέμβει και στη χλωρίδα. «Πάντως, παραμένει αδιευκρίνιστο εάν με αυτό τον τρόπο θα επιχειρηθεί να «νομιμοποιηθούν» καταπατήσεις αλλά και εάν θα υπάρχουν περιβαλλοντικοί περιορισμοί στις «παραχωρήσεις». Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Ελληνικό όπου οι επενδυτές από το Κατάρ δεν έχουν κρύψει ότι επιθυμούν να έχουν στη χρήση τους τον αιγιαλό της περιοχής.
Νομικά, θεσμοθετείται η σύσταση εμπράγματου δικαιώματος σε γη που ανήκει σε άλλον. Πρόκειται για το λεγόμενο «θεσμό επιφάνειας». Με τον τρόπο αυτό διαμορφώνονται οι κατάλληλες νομικές και πολεοδομικές ρυθμίσεις και δίνεται η δυνατότητα πλέον στο δημόσιο να παραχωρήσει με μακροχρόνιες συμβάσεις σε ιδιώτες μεγάλες δημόσιες εκτάσεις, όπως το Ελληνικό ή άλλες μεγάλες εκτάσεις σε νησιά ή ακόμα και κληροδοτήματα εθνικών ευεργετών ή και σχολάζουσες κληρονομιές που δεν έχουν γίνει αποδεκτές ή δεν έχουν βρεθεί οι κληρονό?οι τους.
Ο θεσμός της «επιφάνειας» υπήρχε στο Ελληνικό Δίκαιο πριν από το 1946 σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη όπου ισχύει και σήμερα. Η παραχώρηση της δημόσιας έκτασης θα μπορεί να έχει χρονική ισχύ από 5 έως 50 έτη με δυνατότητα να παραταθεί μέχρι και τα 100 έτη ή 80 έτη για τις υπόλοιπες χρήσεις. Μέσα σε αυτό το διάστημα θα μπορούν να γίνονται μεταβιβάσεις ιδιοκτησίας. Για κάθε οικοδομή που ανεγείρεται με βάση δικαίωμα επιφανείας επιτρέπεται η σύσταση οριζοντίου ιδιοκτησίας (δηλαδή δικαίωμα κυριότητας ορόφου ή διαμερίσματος) χωρίς όμως ποσοστό συγκυριότητας στο έδαφος. Το δικαίωμα αξιοποίησης της έκτασης επιστρέφει στο κράτος με τη λήξη της σύμβασης.
ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΓΟΡΕΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΓΗΣ
Ωστόσο υπάρχει μία σειρά εξαιρέσεων που δίνουν το δικαίωμα στον ιδιώτη να διεκδικήσει αποζημίωση ή να υποθηκεύσει το ακίνητο? ακόμα και να αγοράσει τη δημόσια γη! Σύμφωνα με το άρθρο 20, παράγραφος 6 του εφαρμοστικού νόμου, δίνεται η δυνατότητα στον επενδυτή «να αποκτήσει και το έδαφος», δηλαδή να αγοράσει δημόσια γη. Η σύμβαση ανάμεσα στο δημόσιο και τον επενδυτή μπορεί να δίνει στον τελευταίο το δικαίωμα να παρέμβει «στους όρους χρήσης του εδάφους γύρω από το κτίσμα, περιλαμβανομένων των τυχών φυτών» ενώ ο επενδυτής θα μπορεί να μεταβάλει κατά το δοκούν το ανάγλυφο του οικοπέδου και να επέμβει στα φυσικά του χαρακτηριστικά.
Σημαντικό είναι ότι το δικαίωμα επιφανείας μπορεί να αποκτηθεί όχι μόνο έναντι τιμήματος, αλλά και «αντί καταβολής εδαφονομίου», δηλαδή έναντι ενός είδους ενοικίου. Οι σχετικές αδειοδοτήσεις μάλιστα προβλέπεται να γίνονται με διαδικασίες εξπρές με την έκδοση της οικοδομικής άδειας να γίνεται απευθείας από την Διεύθυνση Οικοδομικών και Κτιριοδομικών Κανονισμών του υπουργείου Περιβάλλοντος
Πηγή www.imerisia.gr
