Όταν το περασμένο καλοκαίρι -οπότε ξεκινούσε η στελέχωση της υπηρεσίας κατεδάφισης- το υπουργείο Περιβάλλοντος διέρρεε ότι θα κατεδαφιστούν αυθαίρετα, ουδείς πίστευε ότι η συγκεκριμένη εξαγγελία θα γίνει ποτέ πράξη.
Χρειάστηκε να περάσουν μόλις έξι μήνες, ώστε η ίδια η πραγματικότητα να αποδείξει ότι στην Ελλάδα όχι μόνο δεν κατεδαφίζονται τα αυθαίρετα, αλλά αποκτούν και «πιστοποιητικό νομιμότητας», έστω και εάν αυτά βρίσκονται σε περιβαλλοντικά ευαίσθητες περιοχές.
Σύμφωνα με διατάξεις που περιέχονται στο -υπό επεξεργασία στη Βουλή- νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ για την «ποινική προστασία του περιβάλλοντος» και λειτουργούν συμπληρωματικά του ισχύοντος νόμου για την τακτοποίηση των αυθαιρέτων, δίνεται «άφεση αμαρτιών» σε όσους έχουν χτίσει στην κορυφογραμμή ενός βουνού.
Νομιμοποίηση.
«Αυθαίρετη κατασκευή ή αλλαγή χρήσης σε κτίσμα το οποίο έχει κατασκευασθεί με νόμιμη άδεια πριν από την 28.7.2011, ημερομηνία δημοσίευσης του ν.4014/2011, και το οποίο, ως προς το ανώτατο ύψος του, απέχει λιγότερο από είκοσι μέτρα από την κορυφογραμμή (υδατοκρίτη) αλλά δεν την υπερβαίνει» υπάγεται στις διατάξεις του νόμου για την τακτοποίηση των αυθαιρέτων, όπως αναφέρεται στο νομοσχέδιο για την προστασία του περιβάλλοντος. Η διάταξη απαγορεύει την τακτοποίηση κτισμάτων που υπερβαίνουν την κορυφογραμμή, ενώ θέτει ως προϋπόθεση το κτίσμα να έχει εξεταστεί από αρμόδια επιτροπή που θα αποφαίνεται εάν αυτό εντάσσεται ως σύνολο στο τοπίο και το δομημένο περιβάλλον…
«Είναι προφανές ότι πρόκειται για νομιμοποίηση αυθαιρέτων κτισμάτων εντός δασικών εκτάσεων. Εξάλλου, δεν είναι δυνατόν το κτίσμα να υπερβαίνει την κορυφογραμμή, διότι δημιουργούνται προβλήματα στατικότητας» σημειώνει στο Capital.gr ο νομικός περιβάλλοντος Κώστας Διάκος, με πολυετή εμπειρία σε περιβαλλοντικά ζητήματα.
Με μία ακόμη διάταξη, που προστίθεται στον υφιστάμενο νόμο για τα αυθαίρετα, προβλέπεται ότι δεν κατεδαφίζονται κτίσματα που βρίσκονται σε αρχαιολογικούς χώρους, όπου επιτρέπεται η δόμηση.
Με άλλα λόγια, με τη συγκεκριμένη ρύθμιση, καθίσταται δυνατή η νομιμοποίηση αυθαιρέτων που έχουν ανεγερθεί σε περιοχές χαρακτηρισμένες ως αρχαιολογική ζώνη, οι οποίες όμως, βρίσκονται πέριξ ενός περιφραγμένου αρχαιολογικού χώρου. Τέτοιου είδους περιοχές είναι η Ολυμπία ή η Κνωσός.
«Η δόμηση στην περιοχή που γειτνιάζει με αρχαιολογικό χώρο θα έπρεπε να απαγορευθεί για λόγους διατήρησης μνήμης. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ έχει απαγορευθεί η δόμηση σε ακτίνα έξι χιλιομέτρων από το οχυρό Άλαμο, ώστε να διατηρείται η μνήμη του ιστορικού γεγονότος. Αντίθετα στην Ελλάδα, πέριξ των Δελφών, για παράδειγμα, έχουν ανεγερθεί ξενοδοχεία και εμπορικά καταστήματα» επισημαίνει ο κ. Διάκος.
Όπως αναφέρουν πηγές, εάν η συγκεκριμένη ρύθμιση τεθεί σε ισχύ, θα βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια της εκάστοτε τοπικής αυτοδιοικητικής αρχής να αποφασίσει εάν θα άρει την απαγόρευση δόμησης σε αρχαιολογική περιοχή.
«Αυτού του είδους οι ρυθμίσεις απαξιώνουν το ιστορικό, πολιτιστικό και φυσικό κάλλος της χώρας μας, που αποτελεί, εξάλλου, τεράστια πηγή τουριστικών εσόδων. Οι επιλογές αυτές εφαρμόστηκαν πριν και μετά την περίοδο της Δικτατορίας, δημιουργώντας τη σημερινή περιβαλλοντική και αισθητική όχληση που είναι μη αναστρέψιμη» σημειώνει ο κ. Διάκος.
Πηγή:www.capital.gr
