Στην JP Morgan τους αποκαλούσαν «τα παιδιά του Burger King». Έκτακτοι υπάλληλοι που μετά βίας είχαν βγάλει το λύκειο, αλλά αναζητούσαν μια εποχική απασχόληση. Και βρέθηκαν να δουλεύουν στην τράπεζα, παρότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν γνώριζαν καν τι σημαίνει στεγαστικό δάνειο. Πρώην κομμωτές, υπάλληλοι σούπερ μάρκετ και ψήστες σε fast food είχαν επιφορτιστεί με την ευθύνη να υπογράφουν επίσημα νομικά έγγραφα. Με αυτά, η τράπεζα προχωρούσε στις κατασχέσεις των κατοικιών δανειοληπτών της που είχαν μείνει πίσω στις δόσεις του δανείου τους.
Όπως αποκαλύπτεται σήμερα, η πρακτική αυτή αποτελούσε κοινό μυστικό σε όλες τις μεγάλες αμερικανικές τράπεζες. Το κύμα των κατασχέσεων από το 2007 και μετά συνεπαγόταν μια τεράστια γραφειοκρατία και ανάγκες σε προσωπικό τις οποίες οι τράπεζες επιχείρησαν να καλύψουν προσλαμβάνοντας τους «υπογράφοντες-ρομπότ». Μοναδική δουλειά τους ήταν να υπογράφουν εκατοντάδες έγγραφα για κατασχέσεις καθημερινά, πιστοποιώντας δήθεν προς τις δικαστικές αρχές την ακρίβεια των στοιχείων της κάθε περίπτωσης. Στην πραγματικότητα, δεν τα είχαν διαβάσει ποτέ. Όπως δηλώνουν σήμερα, ακόμα και εάν τα είχαν διαβάσει, δεν θα είχαν καταλάβει ούτε λέξη.
Από το 2005 έχουν κατασχεθεί στις ΗΠΑ 2,5 εκατ. σπίτια, ενώ διαδικασίες κατάσχεσης έχουν αρχίσει για άλλες 6,5 εκατ. περιπτώσεις. Κάθε μία από αυτές αποτελεί μία προσωπική τραγωδία, που ωστόσο αντιμετωπίστηκε με προκλητική προχειρότητα όχι μόνο από τις τράπεζες, αλλά από τους δικηγόρους, ακόμα και τους δικαστές. Το σκάνδαλο των κατασχέσεων εξοργίζει τους Αμερικανούς, αφού φέρνει στην επιφάνεια τα επίσημα έγγραφα που κατέληγαν στα σκουπίδια, τα δικηγορικά γραφεία που χρησιμοποιούσαν συνεργάτες στις… Φιλιππίνες για να αντεπεξέλθουν στο φόρτο εργασίας και τις δίκες εξπρές που αφιέρωναν μόλις ένα λεπτό σε κάθε δανειολήπτη που έχανε το σπίτι του.
Άλλες μαρτυρίες αναφέρουν ότι οι «υπογράφοντες-ρομπότ» της Citigroup ήταν κάποιες στιγμές τόσο πνιγμένοι στη δουλειά που προτιμούσαν να πετάξουν ολόκληρες στοίβες από επίσημα έγγραφα στα σκουπίδια, προκειμένου να πιάσουν τους στόχους και τα χρονοδιαγράμματα που τους είχαν θέσει. Αλλά και στα δικαστήρια, οι κατασχέσεις δεν αντιμετωπίζονται με μεγαλύτερη σοβαρότητα. Στις πολιτείες οι οποίες χτυπήθηκαν περισσότερο από την κρίση των ακινήτων, όπως είναι η Φλόριντα, κάθε δικαστής καλούνταν να εκδικάσει ακόμα και περισσότερες από 50 υποθέσεις κατασχέσεων την ημέρα. Κάποιες από αυτές τις δίκες διαρκούσαν μόλις ένα λεπτό.
Τα πρώτα σημάδια της απάτης στις κατασχέσεις εμφανίστηκαν πριν από πολύ καιρό. Αλλά όλοι προτίμησαν να κάνουν τα στραβά μάτια, αφού για τη «βιομηχανία» των δανείων η τήρηση των σωστών διαδικασιών θα ήταν μια πανάκριβη υπόθεση. Όλα ξεκίνησαν την εποχή της φούσκας των δανείων. Για κάθε στεγαστικό που εξέδιδαν οι τράπεζες υπολόγιζαν ότι θα κέρδιζαν κατά μέσο όρο το 0,25% του συνολικού ύψους του δανείου σε προμήθειες κάθε χρόνο. Έτσι, κάτω από κανονικές συνθήκες, από ένα τυπικό αμερικανικό στεγαστικό δάνειο των 200.000 δολαρίων, η τράπεζα βγάζει 500 δολάρια το χρόνο.
Όμως, όταν το δάνειο πάψει να εξυπηρετείται, το κόστος της κατάσχεσης του ακινήτου μπορεί να φτάσει στα 2.500 δολάρια. Αυτή τη στιγμή, το 11,5% των δανειοληπτών στις ΗΠΑ έχει σταματήσει να πληρώνει τις δόσεις του στεγαστικού δανείου του και το κόστος των διαδικασιών κατάσχεσης εξανεμίζει τα όποια κέρδη των τραπεζών από τα υγιή δάνεια.
Στην προσπάθειά τους να περιορίσουν αυτό το κόστος, οι τράπεζες προτίμησαν να προσλάβουν ανειδίκευτους εργάτες που θα έβαζαν την υπογραφή τους σε κάθε έγγραφο που έφτανε στα χέρια τους, χωρίς να ρωτούν πολλά.
Δεκάδες δισ. δολ. θα κοστίσει η εγκληματική προχειρότητα
ΜΕ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ να πραγματοποιούν έρευνες σε 50 αμερικανικές πολιτείες, υπολογίζεται ότι έως και 9 εκατ. κατασχέσεις μπορούν να αμφισβητηθούν στις αίθουσες των δικαστηρίων, λόγω των αμφιβολιών για την εγκυρτητα των νομικών εγγράφων τους. Οι μεγαλύτερες τράπεζες ανέστειλαν όλες τις νέες κατασχέσεις, έως ότου ολοκληρώσουν τις δικές τους έρευνες, όμως η Wall Street υπολογίζει ότι ο κλάδος θα πληρώσει βαρύ τίμημα για την εγκληματική απροσεξία του.
Οι τράπεζες έχουν τιτλοποιήσει και έχουν πουλήσει σε τρίτους όλα αυτά τα στεγαστικά δάνεια. Ωστόσο, με δεδομένο ότι η εγκυρότητα των νομικών εγγράφων τους αμφισβητείται, οι επενδυτές που αγόρασαν αυτούς τους τοξικούς τίτλους έχουν τη δυνατότητα να ζητήσουν τα χρήματά τους πίσω. Αναλυτές φοβούνται ότι οι τράπεζες θα αναγκαστούν να επαναγοράσουν τα δάνεια και προειδοποιούν ότι το κόστος θα είναι τεράστιο, σε μία εποχή που ο κλάδος πασχίζει να επιστρέψει στην κερδοφορία. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Credit Agricole, το σύνολο των επαναγορών θα κοστίσει στον αμερικανικό τραπεζικό κλάδο 20 δισ. δολάρια, όμως η Goldman Sachs ανεβάζει το κόστος στα 84 δισ. δολάρια και η FBR Capital Markets στα 91 δισ. δολάρια. Άλλες εκτιμήσεις μιλούν ακόμα και για 180 δισ. δολάρια.Πηγή www.isotimia.gr
